ΘΑΝΑΤΟΣ: ΠΕΡΑΣΜΑ ΣΤΗΝ ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ

Πολύ συχνά, στην οικογένειά μας, στους συγγενείς μας, σε φίλους και εχθρούς, σε γνωστούς και αγνώστους συναντούμε το γεγονός του θανάτου. Ο θάνατος είναι η πιο σίγουρη και βέβαιη πραγματικότητα στη ζωή μας, όσο κι αν το ξεχνούμε αυτό ή όσο κι αν προσπαθούμε να το ξεχάσουμε.

Το μυστήριο του θανάτου χαρακτηρίζεται από πόνο και πικρία, πρώτα για αυτόν που τον γεύεται και έπειτα για αυτούς που αφήνει πίσω του. Και αυτό, βέβαια, είναι επόμενο, διότι ο θάνατος δεν αποτελεί φυσικό γεγονός. Ο Θεός μάς έπλασε αιώνιους αλλά εξ αιτίας της αμαρτίας επακολούθησε ο θάνατος, ο χωρισμός της ψυχής από το σώμα, ο οποίος έκτοτε είναι το μόνο βέβαιο γεγονός στην ανθρώπινη ζωή. Σημασία δεν έχει το πότε, αλλά το πώς φεύγει κανείς.

Ο Άγιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος αναφέρει χαρακτηριστικά ότι: «αλλιώς κανείς αντικρίζει το θάνατο από μακριά και αλλιώς από κοντά. Ο υγιής και ακμαίος δυσκολεύεται να εννοήσει τον εαυτό του στα πρόθυρα της άλλης ζωής. Ο θάνατος είναι μεγάλο μυστήριο για όλους. Φωτίζεται αρκετά με την πίστη στο Χριστό, παραμένει όμως βασικά σαν μυστήριο. Δεν υπάρχει λόγος να θλιβόμαστε με ανώφελους φόβους. Ο ίδιος ο Κύριος πέθανε (κατά την ανθρώπινή Του φύση) και πέρασε το κατώφλι του θανάτου. Έτσι έκανε ευκολότερη τη διάβαση αυτή για μας. Βαδίζοντας κι εμείς στα ίχνη Του ας μη φοβηθούμε, διότι μαζί Του θα βρεθούμε στην αιώνια μακαριότητα. Ο Άγιος αναφέρει ότι είναι ανθρώπινο να επικρατεί βαθιά θλίψη, όταν κάποιος πεθαίνει. Αλλά τί είναι ο θάνατος; Είναι η μετάβαση από την μια μορφή ζωής στην άλλη, όπως το πέρασμα από το ένα δωμάτιο στο άλλο. Nα σκέπτεστε την αιωνιότητα, που αρχίζει με το τέλος της επιγείου ζωής. Μπορείτε όμως και οπουδήποτε αλλού ν’ ασχολείσθε με την πνευματική αυτή εργασία. Ενώστε το νου και την καρδιά με την ενθύμηση της αιωνιότητας και με το πρίσμα της να βλέπετε κάθε εφήμερο γεγονός. Αληθινή ζωή δεν είναι αυτή που ζούμε εδώ στη γη, αλλά εκείνη που θα ζήσουμε στον ουρανό. Εάν αυτή εδώ ήταν η αληθινή ζωή, τότε δεν θα πεθαίναμε. Εδώ στη γη προετοιμαζόμαστε για τον ουρανό, όπου δεν θα υπάρχει η κοσμική τάξη των πραγμάτων, αλλά η αγγελική »

Ο Θεός που είναι έξω από το χρόνο και το χώρο βάζει μέσα μας τη διάσταση της αιωνιότητας. Γι’ αυτούς που έχουν μια ζωντανή σχέση με το Θεό μέσω του Ιησού, ο θάνατος δεν προκαλεί φόβο. Είναι η πύλη που οδηγεί στην αιωνιότητα. Ένα γνωστό ρητό λέει: «ζήσε την κάθε μέρα σαν να είναι η πρώτη μέρα της ζωής σου». Πιο σοφό θα ήταν να λέγαμε «ζήσε την κάθε μέρα σαν να είναι η τελευταία μέρα της ζωής σου». Η ζωή μας στον κόσμο  είναι απλά η γενική πρόβα πριν από την αληθινή παράσταση. Ο χρόνος μας στη γη δεν είναι παρά μια «μικρή παρένθεση στην αιωνιότητα», μια συνεχόμενη ευκαιρία που μας δίνεται από το Θεό να διαπραγματευτούμε το αιώνιο μέλλον μας.

Αναφέρθηκε η λέξη αιωνιότητα. Και στην εκκλησία ψάλλουμε «αιωνία η μνήμη». Η μνήμη θα είναι αιώνια στο δικό μας μυαλό; Εμείς είμαστε αιώνιοι σε αυτή τη γη; Τι είναι τελικά η αιωνιότητα;

Είναι μια κατάσταση η οποία κυρίως χαρακτηρίζει το Θεό. Τον ακριβή ορισμό της μας τον έδωσε ο ίδιος ο Χριστός στο κατά Ιωάννη Ευαγγέλιο: «αυτή δε εστίν η αιώνιος ζωή, ίνα γινώσκωσί σε τον μόνον αληθινόν Θεόν και ον απέστειλας Ιησούν Χριστόν» δηλαδή η γνώση του Θεού και η κοινωνία με τον Ιησού Χριστό είναι και λέγεται αιώνια ζωή.
 

Μέσα στην Εκκλησία μάς δίνονται όλα όσα πρέπει να γνωρίζουμε, για να πορευθούμε σωστά στο παρόν, ώστε να εξασφαλίσουμε ένα αιώνιο και πανευφρόσυνο μέλλον στην ευλογημένη Βασιλεία του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, στην καινή πόλη του Θεού, την άνω Ιερουσαλήμ. Εκεί όπου όλα θα τα βλέπουμε καθαρά και θα τα καταλαβαίνουμε καλύτερα, καθώς θα εμβαθύνουμε στον ωκεανό της άπειρης σοφίας και αγάπης του Θεού, που με υπερθαύμαστους τρόπους μάς ετοίμασε μια ευτυχία χωρίς όρια, μια βασιλεία δίχως τέλος.

Η ελπίδα της ομορφιάς της αιωνιότητας δίνει στη ζωή του καθενός σήμερα νόημα και προορισμό. Όταν ζούμε μέσα από το φως της αιωνιότητας αντιμετωπίζουμε διαφορετικά την καθημερινότητα και τις σχέσεις μας με τους ανθρώπους. Αυτά που μας φαίνονταν πολύ σπουδαία διαπιστώνουμε ότι είναι τελικά μικρά και ανάξια της προσοχής μας. Αυτό συμβαίνει, γιατί οι αξίες μέσα μας είναι προσανατολισμένες σε αιώνια και όχι εφήμερα και προσωρινά πράγματα.

Η απόδειξη της πίστης  μας ότι είναι αληθινή και όλα όσα γράφει το Ευαγγέλιο είναι αλήθεια, είναι το παράδειγμα των Αγίων. Θάνατος δεν υπάρχει, υπάρχει μόνο κοίμηση και μετάβαση στην αιώνια και αληθινή ζωή. Αυτό φαίνεται στα λείψανα των Αγίων. Αυτό φάνηκε και στο πρόσωπο του μακαριστού γέροντα Ιωσήφ του Βατοπαιδινού, όταν κοιμήθηκε. Δεν ήταν ένα  ψυχρό λείψανο, αλλά ένα φαιδρό, χαρούμενο  πρόσωπο που λες και πρόσφερε σε όλους ένα χαμόγελο από την αιωνιότητα. Μια τέτοια έκφραση δίνει μια πρόγευση Παραδείσου.

Μακάρι, με τη βοήθεια του Κυρίου μας να μπορέσουμε να βλέπουμε τα γεγονότα της ζωής μας στο πρίσμα της αιωνιότητας κι έτσι θα πάψουμε να ασχολούμαστε με τα εφήμερα και ψεύτικα και θα ασχοληθούμε περισσότερο με τα αιώνια και αληθινά. 

Πηγή: Περιοδικό Καθοδόν αρ.36