Η δίψα Θεού κατά τον Άγιο Σιλουανό τον Αθωνίτη.
Από πάντα ο άνθρωπος διακατεχόταν από την επιθυμία να μάθει, να γνωρίσει, να ερευνήσει ποιος είναι και πού πάει. Από την αρχαιότητα με τους μεγάλους φιλοσόφους, τη Σαμαρείτιδα που συνομίλησε με το Χριστό μέχρι τους Άγιους πατέρες της Εκκλησίας μας και τους σύγχρονους τραγουδοποιούς, ο άνθρωπος έχει μία «κρυφή ατέλειωτη δίψα για καθαρό ουρανό… που σε κρατάει ζωντανό».
Γι αυτή τη δίψα που έχει ο άνθρωπος για το Θεό μίλησε με τη ζωή του και δίδαξε ένας μεγάλος άγιος ασκητής της εκκλησίας μας ο Άγιος Σιλουανός.
Οι γραφές του Γέροντος, ανθρώπου ολιγογράμματου, αποτελούν έκφραση βιωμάτων που δόθηκαν σ` αυτόν από άνωθεν. Όπως σχολιάζει ο Γέροντας Σωφρόνιος Σαχάρωφ στο έργο του ο Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης , «πολλές φορές ο λόγος του αγίου μοιάζει με τους ψαλμούς και αυτό είναι φυσικό, γιατί προέρχεται από την αδιάλειπτη προσευχή. Συνεχώς επανέρχεται στα ίδια θέματα: Ο Θεός και κάθε τι ουράνιο γνωρίζεται μόνο με το Άγιο Πνεύμα. Ο Κύριος απείρως αγαπά τον άνθρωπο και η αγάπη αυτή γνωρίζεται εν Πνεύματι Αγίω. Το Πνεύμα το Άγιο είναι πνεύμα ειρήνης, συμπάθειας αγάπης προς τους εχθρούς».
Έτσι ο Άγιος Σιλουανός διδάσκοντας περί της δίψας του Θεού κινείται πάνω σε τρεις βασικούς άξονες: Την αγάπη του Θεού, τη Χάρη του Αγίου Πνεύματος και την ταπείνωση της καρδιάς που οδηγεί στην ειρήνη. « Πώς να μη Σε ζητώ; Συ πρώτος εζήτησας εμέ και έδωκας εις εμέ να γευθώ της γλυκύτητος του Πνεύματος του Αγίου, και η ψυχή μου Σε ηγάπησεν έως τέλους». Πόσο πολύ μοιάζει ο λόγος του Γέροντος με το ψαλμικό «Το έλεός σου Κύριε καταδιώξει με πάσας τας ημέρας της ζωής μου». Την αγάπη του Θεού την βιώνει παρόλο που ο ίδιος γνωρίζει την αμαρτωλότητα της ψυχής του. Για να βιωθεί όμως αυτή η αγάπη, πρέπει να ενεργήσει το Πνεύμα το Άγιο. «Το Πνεύμα το Άγιο είναι αγάπη. Και η αγάπη αυτή πλημμυρεί όλας τας ψυχάς των ουρανοπολιτών αγίων. Το αυτό δε Άγιον Πνεύμα είναι επί γης εν ταις ψυχαίς των αγαπώντων τον Θεό». Τη δύναμη της αγάπης την αντλεί ο πιστός μέσα από τη χάρη του Θεού. Ποια όμως η αξία της αγάπης; Όταν η ψυχή μας γνωρίσει το Θεό και την αγάπη του, τότε «δεν θέλει να βλέπει τα επίγεια», σημειώνει ο Άγιος Σιλουανός. Είναι τέτοια η χαρά του που μέσω του Αγίου Πνεύματος γνωρίζει το Θεό, που δέεται να τον γνωρίσουν όλοι οι λαοί της γης «Κύριε, δος την δύναμιν της χάριτός Σου ίνα Σε γνωρίσουν πάντες οι λαοί… και να σε αινούν με χαρά». Μέσα σε αυτή τη μεγάλη δωρεά του Θεού το ερώτημά του γέροντος είναι: Πώς μπορώ εγώ ο ελεεινός και αμαρτωλός, ο κτιστός άνθρωπος να ανταποδώσω αυτή την αγάπη; Η απάντηση έρχεται μέσα από τη φράση: «Ω Κύριε, ταπείνωσον την καρδία μου ίνα είναι πάντοτε ευάρεστος εις Σε». «Οι καλοί γέροντες είναι ταπεινοί και κατά τον χαρακτήρα όμοιοι με το Χριστό». Αυτή η ταπείνωση κατά τον άγιο της Εκκλησίας μας φωτίζει τη ζωή των γερόντων και τους παρέχει τη μεγάλη αρετή της αληθινής ειρήνης. Μιας ειρήνης που είναι ικανή να αντιμετωπίσει με επιτυχία τις όποιες έριδες και φιλονικίες και να διατηρήσει τα αγαθά της χάριτος του Αγίου Πνεύματος. Η απώλεια της χάριτος είναι η μεγαλύτερη δυστυχία «… πονεί η ψυχή μου δια τον Κύριο, όταν στερηθεί της γλυκύτητος και της χάριτος του Θεού. Αυτή η δίψα για τη Χάρη θα οδηγήσει και τον πιστό στη σωτηρία, «εγώ δεν θα ηδυνάμην να γνωρίζω την αγάπην αυτήν, εάν δεν με δίδασκε το Άγιον Πνεύμα, όπερ διδάσκει παν αγαθόν».
Η δίψα του Θεού λοιπόν όπως την βίωσε και μας την παρέδωσε ο Άγιος Σιλουανός περνά μέσα από την αγάπη Του που γνωρίζεται με τη Χάρη του Αγίου Πνεύματος και την αληθινή ταπείνωση. «Διψά η ψυχή μου τον Κύριον και μετά δακρύων αναζητώ Αυτόν». Η φράση αυτή του Αγίου που επαναλαμβάνεται πολλές φορές είναι ένα διαχρονικό κάλεσμα για ξεδίψασμα από το «Ύδωρ το Ζων» που είναι ο Χριστός μας. Η Εκκλησία μας δια των αγίων μας περιμένει . Εμείς δεν έχουμε παρά να ευχηθούμε , μέσω των λόγων του Αγίου Σιλουανού του Αθωνίτου :
« Κύριε Ελεήμον, δίδαξον πάντας ημάς δια του Πνεύματός Σου του Αγίου να ζώμεν κατά το θέλημά Σου, ώστε πάντες ημείς εν τω Φωτί Σου να γνωρίσωμεν Σε τον αληθινόν Θεόν, διότι άνευ του Φωτός Σου δεν δυνάμεθα να κατανοήσωμεν το πλήρωμα της αγάπης Σου. Φώτισον ημάς δια της χάριτός Σου, και αύτη θα θερμάνη τας καρδίας ημών, ίνα Σε αγαπώμεν» . Γένοιτο!
Πηγή: Περιοδικό Καθοδόν αρ.23